استفاده از نخ بخیه  و پنبه اولین بار توسط رازی

(نوآوری های اطبای ایرانی در علم پزشکی)

نخستین بار محمد بن زکریا رازی (242 ـ 308 ش / 864 ـ 930) از نخ های بخیه ابریشمی و الکل برای بند آوردن خون استفاده کرد.همچنین وی اولین طبیی است که زخم های شکم را با روده تابیده گوسفند بخیه زده است.
رازی اولین پزشکی است که به کاربرد پنبه در طب اشاره کرده و استفاده از پنبه را برای بیماران آبله ای لازم دانسته است تا بدنشان زخم نشود. بدیهی است پنبه درآن زمان هم در زندگی بشر کاربرد فراوانی داشته، اما اولین کسی که آن را در طب به کار گرفته رازی است. وی با تاکید یادآور می شود که پنبه باید از مواد خارجی عاری باشد.رازی همچنین برای آنکه عوارض آبله در مجاری تنفس و ریه ها ایجاد نشود،استفاده از پنبه آغشته به گلاب وکافور را در بینی تجویز می کرد.
ابوالقاسم بن خلف ابن عباس زهراوی (م.حدود 404 ق ) پزشک مسلمان و اولین جراح تاریخ است که در شکستگی ها و دندان پزشکی از پنبه برای مهار خون ریزی استفاده کرد.