کرسىّ الحکمة در تاریخ پزشکی

قدماى یونان روش احتیاط و بازجوئى را با پزشکان بکار مى ‏بردند. از این روى بود که پزشکان مى ‏کوشیدند خود را از خطا و اشتباه بر حذر دارند زیرا پزشک ممکن نبود بر کرسى پزشکى بنشیند مگر آنکه از او آزمایش‏ها و اختبارات لازم بعمل آید و پس از موفقیّت، پزشکان کهن‏ تر براى پزشکان آزموده شده کرسى ترتیب مى‏دادند و آن را «کرسىّ الحکمة» مى ‏خواندند و فقط پزشکان مجرّب و آزموده مى ‏توانستند بر آن کرسى بنشینند و هم‏ اکنون گروهى از پزشکان در شام این کرسى را نصب مى‏ کنند و بر آن جلوس مى ‏نمایند و این از قدیم دانسته شده بود که هرکس در این جایگاه بنشیند او مرضىّ و ممتحن است

و چنین پزشکى هرگاه بر بیمارى براى معالجه و مداوا وارد مى‏شد هنگام وارد شدنش کاغذ سفیدى مى‏خواست و پس از دقّت و تأمّل در حال بیمارى برروى آن کاغذ چنین مى‏نوشت که در فلان روز بر فلان بیمار وارد شدم و این روز روز اول یا روز دوم و یا سوم از بیمارى او بود و من بیمارى او را فلان بیمارى تشخیص دادم و این تشخیص من بر پایه احوال شخص او و احوال قاروره (- ظرف ادرار) و نبض او بود و سپس فلان دوا و فلان غذا را براى او تجویز کردم.

پزشک این نوشته را نزد خانواده بیمار مى‏ گذاشت و در دیدار دوم خود از بیمار مى‏ نگریست که چه دیگرگونى در حال او پدید آمده است و آن را در همان نوشته اضافه مى ‏نمود و این عمل را در هر دیدارى بهمین روش انجام مى‏داد تا حال بیمار و بیمارى او به نهایت انجامد اگر بیمارى او بهبود یافته بود آن نوشته را نزد بیمار نگاه مى‏داشت تا تذکار و اصلى باشد براى بار دیگر که او بیمار گردد و اگر بیمار از دنیا رفته بود و گفته بودند که پزشک اشتباه کرده است در این صورت پزشک را در برابر اهل خبرت و بصیرت حاضر مى ‏ساختند و نوشته را از خانواده بیمار مى‏گرفتند و آن خبرگان به صناعت پزشکى در آن نظر مى ‏افکندند اگر بیمارى و علامات خاص آن همان بوده که او یاد کرده و علاج و تدبیر پزشک با آن موافقت داشته او را سپاس مى‏گفتند و بیرون مى ‏آمدند، و اگر خلاف آن بوده و درمان او موجب مرگ گردیده بود دیگر او را اجازه درمان نمى‏دادند و بآنچه که سزاوار آنست او را مجازات مى‏کردند