نماد پزشکی در ایران باستان

در ایران باستان، نماد پزشکی سیمرغ است و نماد بیماری مار، حال آنکه در طب یونانی و طب جدید نماد پزشکی مار است. در شاهنامه فردوسی نیز همراه سیمرغ برای معالجه زخمهای رستم یا به هنگام تولد او مار ظاهر میشود. در کتاب وندیداد آمده است « آن گاه مار به من نگاه کرد . آن گاه برای من مار پر مرگ ، نودونه هزار و نهصد ونود ونه بیماری فراز داد ....».

از اینرو، شایسته است نماد پزشکی ایرانی براساس اندیشه نیاکان به سیمرغ بدل گردد. به اختصار لازم است توضیح دهیم که سیمرغ در ربان اوستایی «سئن» و در زبان سانسکریت «سیئنه» است . جایگاه سیمرغ در ایران باستان و خصوصیات او با مانند جایگاه جبرئیل در دین و یهودیت و مسیحیت است . نقش سیمرغ در پزشکی ایرانی به حدی است که پزشکان را نیز لقب سیمرغ می دادند و از این رو ، مکتب پزشکی ایرانی را مکتب سینایی می خوانده اند و بسیاری از پزشکان را سینا نام می نهاده اند . از همین نکته ، وجه انتساب شیخ الرئیس به سینا که نام جد اوست معلوم می شود . چنین پیداست که خاندان بوعلی در زمره پزشکان بوده اند .
در میان اطبای چندیشاپور و فرزندان جورجیس و بختیشوع نیزمدام با نام هایی چون جبرئیل اول ، جبرئیل دوم ، جبرئیل سوم و.... مواجه ایم که به نوعی بیانگر همانندی جایگاه جبرئیل با سیمرغ در پزشکی و تداوم اندیشه سینایی در فرهنگ های دیگر است ( برگرفته از کتاب فهرست ما قبل الفهرست ، دکتر پرویز ذکایی ).
نکته جالبتر اینکه واژه «مدیسین -medicine در لغت انگلیسی امروز ، برگرفته از «مذسئن» اوستایی است که در آن مد به معنای دارو و سئن »به معنای سیمرغ است