زندگینامه دکتر امیراعلم استاد و مسئول کرسی کالبدشناسی 

دکتر امیراعلم خدمات ارزنده ای در عالم طب به یادگار گذارده اند، از جمله ساخت بیمارستانی در شهر تهران که به نام ایشان نام گذاری شده و اکنون به عنوان مرکز فوق تخصصی گوش و حلق و بینی در کشور مطرح است.

دکتر امیراعلم در سال 1255 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد. پدر ایشان حاج میرزا علی اکبرخان آشوری قزوینی ملقب به معتمدالوزرا و از کارپردازان ایران در بغداد و شامات بود. وی تحصیلات دبستانی و دبیرستانی را در ایران، ترکیه و سوریه گذراند و پس از آن که موفق به اخذ گواهی فراغت از تحصیلات دبیرستانی شد، برای فراگرفتن علم پزشکی در مسابقه ی ورودی دانشکده پزشکی فرانسه زبان بیروت شرکت کرد. از آنجا که امیراعلم همیشه در امتحانات شاگرد اول بود، از طرف وزارت معارف موفق به اخذ نشان طلای علمی شد.
پدر دکتر امیراعلم در زمانی که شاگرد دانشکده طب بود، یعنی در سال 1278 هجری شمسی فوت کرد، به طوری که خود ایشان نوشته است: "این بنده که در مدرسه طبی فرانسوی بیروت تحصیلات طب خود را نزدیک به اتمام رسانیده، به واسطه ی واقعه ناگوار فوت پدرم برای تسویه امور شخصی ناچار از بیروت به تهران آمدم و بدین طریق از ادای تحصیل پزشکی در بیروت بازماندم."
در سال 1279 شمسی یعنی در همان سال فوت پدر امیراعلم، مظفرالدین شاه دستور داد که ده نفر شاگرد از طرف دولت ایران به مدارس عالی اروپا فرستاده شوند. مشیرالدوله با پدر وی ارتباطی صمیمانه داشت و از این که تحصیلاتش نیمه کاره رها شده بود، اظهار تاسف می نمود. با این سابقه، رهسپار فرانسه شد و به تحصیلات خود ادامه داد.
امیراعلم با شوق فراوان و احساس خشنودی بسیار از این که می تواند تحصیلاتش را ادامه دهد مهیای سفر شد و به فرانسه رفت و با آن که به قول خود تحصیلات طب را در بیروت قریب به اتمام رسانده بود، در فرانسه نیز تحصیل را از سر گرفت. البته به طوری که می نویسد: "این بنده به تقاضای خود و موافقت دولت فرانسه به مدرسه نظامی طبی (در لیون) داخل شدم." وی در سال 1904 موفق به اخذ دکترا می شود. پس از اخذ دیپلم دکترای پزشکی از دانشگاه لیون به پاریس می رود و با درجه سروانی در دارالمعلمین نظامی طبی وال دوگراس و مریضخانه های نظامی و غیرنظامی مدت دو سال آموختن را مداومت می دهد. 
در خلال تحصیل در کنفرانس بهداشت بین المللی راجع به مسائل قرنطینه به نمایندگی دولت ایران شرکت کرد. در آن زمان قرنطینه ایران در اختیار دولتهای بیگانه و به خصوص انگلیس بود ولی در کنفرانس اخیر امیراعلم با زحمات زیاد بندر بوشهر را به عنوان بندر صحی رسمی ایران شناساند. بر اثر این اقدام از دولت فرانسه به دریافت نشان درجه اول و از طرف ایران به وابستگی سفارت ایران در پاریس و نشان درجه سوم شیر و خورشید نائل آمد. در سال 1906 میلادی به ایران مراجعت کرد و به سمت معلم تشریح در مدرسه طب و عضویت مجلس حفظ الصحه دولتی انتخاب گردید.

در دومیــن دوره قانونگذاری از تهران به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد و برای گذراندن قانون آبله کوبی عمومی و همچنین برای ایجاد اماکن مجهز قرنطینه در سرحدات مجاهدات فراوان نمود و قوانین مذکور را از تصویب مجلس شورای ملی گذراند و نیز قانون طبابت را با کمک پزشکان دیگــر از جمله شاهزاده لسان الحکماء به تصویب رسانیــد. در سال 1328 هجری با رتبه سرتیپی به ریاست بهـــداری ارتش انتخاب شد و در انتخاب پزشکان ارتش ترتیب مسابقه معمول داشت و برای ارتش بهداری مرتب و منظم طبق اصول جدید تاسیس کرد

در سال1330 هجری تنظیم تشکیلات بهداری ژاندارمری جدیدالتاسیس را برعهده گرفت. در ضمن مصمم شد برای افراد ارتش بیمارستانی مجهز تاسیس نماید و برای پیشرفت کار درآمد مطب خود را به این کار اختصاص داد و پس از سه سال محل قورخانه کهنه را به صورت بیمارستانی آبرومند درآورد و به نام "بیمارستان نظامی احمدیه" موسوم ساخت. این بیمارستان با وسایل کامل در سال 1332 هجری قمری (1293 شمسی) رسما افتتاح شد. سپس برای ایجاد بیــمارستان زنان و کودکان کوشش فراوان نمودند و پس از دو سال و نیم زحمـت در سال 1325 هجری قمری بیمارستان مذکور را دایر ساخت. این بیمارستان بعدها به نام خود ایشان نام گذاری شد. یکسال قبل از این تاریخ به پاس زحماتی که در تاسیس بهداری ارتش متحمل گشته بودند به دریافت رتبه و حمایل و نشان سرداری مفتخر گردید. در سال 1296 شمسی به مشهد مسافرت کرد و چون بیمارستان حضرتی را مخروبه یافت به تعمیر و ترمیم آن مصمم شد و پس از یکسال و نیم کوشش و با درآمد مطب شخصی آن را به صورت بیمارستانی آبرومند و مجهز درآورد. در سال 1297 شمسی که رشته طب کودکان به صورت یک رشته جدا از طب عمومی تدریس می شد، دکتر امیراعلم اولین معلمی بود که تدریس این رشته را به عهده گرفت.
در سال 1338 هجری قمری به عضویت شورایعالی فرهنگ و در همان سال به وزارت فواید عامه و در دوره چهارم به نمایندگی اهالی مشهد انتخاب و به سمت نائب رئیس دوم مجلس برگزیده شد و سپس به وزارت فرهنگ منصوب گردید. در سال 1302 پس از هفده ماه کوشش جمعیت خیریه ملی شیر و خورشید سرخ را دائر نمودند و خود نیابت ریاست اول آن را پذیرفت. جمعیت شیر و خورشید سرخ تحت هدایت ایشان در بدو تاسیس خود کمکهای شایانی به آسیب دیدگان نقاط مختلف کشور نمود از جمله به زلزله زدگان تربت حیدریه مساعدت های فراوان مبذول ساخت و شخصا به اهالی آسیب دیده آن سامان، مساعدتهای قابل توجهی نمود. در دوره پنجم قانونگذاری باز از طرف اهالی مشهد به نمایندگی انتخاب گردید و در ضمن ریاست کل بهداری کشور را عهده دار شدند.
دکتر امیراعلم در واقعه زلزله شیروان و سلماس به کمک چند تن از پزشکان کلیه نقاط آسیب دیده را سرکشی نمود و آسیب دیدگان را از کمکهای شیر و خورشید سرخ بهره مند ساخت. در سال 1314 ریاست تالار تشریح دانشکده پزشکی به ایشان محول شد و در سال 1318 به سمت کارمند پیوسته و رئیس کمیسیون پزشکی فرهنگستان انتخاب و بعدا به نیابت ریاست فرهنگستان منصوب گردید. در سازمان نوین دانشکده پزشکی استادی کرسی کالبدشناسی و ریاست دستگاه ابن سینا به عهده ایشان واگذار شد. در سال 1321 به جای پروفسور ابرلین که در مسافرت بود از طرف شورای دانشکده ریاست دانشکده پزشکی را برعهده گرفت. دکتر امیراعلم در سال 1325 هجری قمری با سمت معلم تشریح توصیفی کار را در دارالفنون شروع کرد و در آن زمان عهده دار تدریس در رشته های تراپوتیک، تشریح موضعی، امراض خارجی، امراض کودکان بوده است.
در سال 1327 به وزارت بهداری انتخاب ولی پس از مدت کوتاهی به علت کسالت از کار کناره گرفت. از سال 1321 تحت نظر ایشان و با همکاری استادان کالبدشناسی دانشکده پزشکی کتاب کالبدشناسی توصیفی در نه جلد تالیف گردید. در نخستین دوره مجلس سنا به سمت سناتور انتصابی انتخاب گردید و در سال 1329 بنا به تقاضای خود بازنشسته شد و طبق رای شورای دانشکده در زمره استادان افتخاری دانشکده درآمد.

دکتر امیراعلم در سال 1329 بنا به تقاضای خود بازنشسته شد و طبق رای شورای دانشکده در زمره استادان افتخاری دانشکده درآمد. دکتر امیراعلم در سال 1340 در سن 84 سالگی در تهران در گذشت