نگاهی به درمانگران محلی در تاریخ پزشکی

(طب عامیانه نزد مردم ایران)

در طب سنتى درمانگران حکیم، پیرزنان و پیرمردان باتجربه‏اى هستند که با شناختى که از خواص گیاهان و سایر داروهاى غیر گیاهى دارند، به درمان بیمارى‏هاى جسمى مى‏پردازند و این تجربه و شناخت را از پدران و مادران خود آموخته‏اند و در تمامى نقاط بررسى شده چنین افرادى وجود داشته‏اند.
طبیبان سنتى در اکثر موارد طبابت را یک شغل محسوب نمى‏کردند و بابت کار خود دستمزدى نمى‏گرفتند. سواى حکیم افراد دیگرى با تخصص‏هاى ویژه در طبابت نقش داشتند که اهم آن‏ها به شرح زیرند:

ادامه مطلب...

بررسی طب عامیانه در تاریخ علوم پزشکی

امروزه درکنار طب سنتی، طب عامیانه رواج دارد. طب عامیانه شاخه ای قابل مطالعه در انسان شناسی پژشکی است . طب عامیانه آمیزه ای از خرافات و باورهای نادرست و گاهنشانه هایی از طب سنتی است. این گونه از طب هنوز هم درایران رواج دارد. نبود سواد و بهداشت و دردسترس نبودنپزشکان چیره دست، زمینه های رشد این باورها را فراهم می آورد. هرچه هست قدرت و کارکرد این درمان ها تا قرن ها بر زندگی و فرهنگ مردم سیطره داشته و مردمان سخت بداناعتقاد و باور داشتند.

ادامه مطلب...